قانون تجارت

شرکت‌های تجاری بر طبق قانون تجارت ایران بدون در نظر گرفتن اهداف شرکت، نوع فعالیت و تعداد سهامداران دارای انواع مختلفی است که هر یک تعریف خاص خود را دارند. در این مقاله از مشاوره حقوقی قاف، انواع شرکت‌های تجاری را بررسی می‌کنیم و به اختصار برخی از آن‌ها را توضیح می‌دهیم.

انواع شرکت‌های تجاری

بر اساس قانون تجارت ایران، برای شرکت‌های تجاری (بدون توجه به اهداف فعالیت، نوع فعالیت و تعداد سهامداران) انواعی ذکر شده است و هر یک از آن‌ها ویژگی‌هایی دارند. انواع شرکت‌های تجاری عبارت است از:

شرکت سهامی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط غیر سهامی، شرکت مختلط سهامی، شرکت نسبی، شرکت تعاونی تولید و مصرف و شرکت سهامی خاص.

تعریف شرکت سهامی

بر اساس قانون تجارت، شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن‌ها است. به طور کلی شرکت سهامی یک شرکت بازرگانی محسوب می‌شود بدون توجه به اینکه فعالیت آن در حوزه بازرگانی باشد و یا فعالیت دیگری داشته باشد. بر اساس قانون، تعداد سهامداران شرکت سهامی نباید از سه نفر کمتر باشد. بر اساس قانون و با توجه به محل تامین سرمایه اولیه شرکت، شرکت‌های سهامی به انواع سهامی خاص و سهامی عام تقسیم می‌شوند.

تعریف شرکت با مسئولیت محدود

بر اساس قانون تجارت، شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به ‌سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است. در نام این گونه شرکت‌ها باید عبارت «با مسئولیت» محدود ذکر شود در غیر این صورت آن شرکت در مقابل اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب و تابع‌مقررات آن خواهد بود.

تعریف شرکت تضامنی

بر اساس تعریف، شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می‌شود:‌اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض کافی نباشد هر یک از شرکاء مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است. در اسم شرکت تضامنی باید عبارت (‌شرکت تضامنی) و لااقل اسم یک نفر شرکاء ذکر شود.

شرکت سهامی خاص

مطابق قانون تجارت، شرکت سهامی خاص یکی از انواع شرکت‌های سهامی است که تمام سرمایه آنها در موقع تاسیس منحصراً توسط موسسین تامین شده باشد و در زمان تاسیس سرمایه آن نباید از یک میلیون ریال کمتر باشد. این شرکت‌ها از نظر حقوقی مسئولیت‌های بیشتری را متوجه سهامداران می‌کند.

قانون جدید چک

مطابق قانون، چک نوشته‌ای است که به واسطه آن صادر کننده به محال علیه (محلی که پول در آن قرار دارد مثل بانک ) دستور می‌دهد تا همه یا بخشی از پولی که نزدش هست را به دارنده چک بپردازد.

چک یکی از انواع اسناد تجاری پیش بینی شده در قانون است و به عنوان جایگزین پول نقد در معاملات تعریف شده است. با این تعریف چک باید زمانی صادر شود که به اندازه مبلغ آن، پول نقد در حساب بانکی فرد صادر کننده وجود داشته باشد هر چند در حال حاضر این تعریف از چک کم‌رنگ شده است و چک به نوعی به تعهدی مالی برای آینده و یا ضمانت اجرا تعریف شده است.